نمایشگاه مدیریت کسب و کار

نمایشگاه جایی است که عرضه‌کنندگان و بازدیدکنندگان با هم روبرو می‌شوند. نمایشگاه جایگاه شناساندن یک ایده نوین یا جای داد و ستد اطلاعات، نوآوریها، نوآفرینی‌ها و اختراع هاست. فنیقیها به عنوان بزرگترین بازرگانان زمان خود نخستین نمایشگاه‌ها را در ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد برپا کردند. آنها کالاهای جورواجور خود را با کشتی به سرزمین‌های دیگر می‌برند و در آنجا به نمایش می‌گذاشتند. با دگرگونی‌های انقلاب صنعتی رفته رفته نمایشگاه‌ها بهتر و بهتر برگزار شدند و به گونه رویدادهای فصلی، محلی، منطقه‌ای و جهانی خودنمایی کرد

در ایران نیز بیشترین نمایشگاه‌های سده‌های گذشته در کنار بندرهای بزرگ یا شهرهای بزرگ که بر سر راه کاروان‌ها جای گرفته بودند برگزار می‌شدند. جدا از بندر و شهرهای بزرگ، در مسیر راه‌های بازرگانی همچون جاده ابریشم که از ایران گذر می‌کرد نیز نمایشگاه بر پا می‌شد. در دوره صفویان بازاری به سبک نمایشگاه در اصفهان شکل گرفت.

شرکت ایران در نمایشگاه‌های خارج از کشور برای نخستین بار در سال ۱۸۵۱ در نمایشگاه کاخ بلورین لندن رخ داد. بر می‌گردد که با فراخوان امیر کبیر صنعتگران در این نمایشگاه شرکت و کالاهای ایران از جمله پارچه‌های قلمکار، فرش و صنایع دستی، کاشی و انواع خشکبار را به نمایش گذاشتند.

یکی از مهمترین دلایل بالا رفتن اعتبار یک نمایشگاه حضور افراد تاثیر گذار  و وقت گذاشتن برای نمایشگاه است.

در هفته ی گذشته، در شهر اصفهان دومین نمایشگاه مدیریت کسب و کار برگزار شد و ما نیز به منظور بهبود روند نمایشگاه های آتی در این متن به بررسی نقاط ضعف و قوت این نمایشگاه پرداختیم.

یکی از مهمترین دلایل بالا رفتن اعتبار یک نمایشگاه حضور افراد تاثیر گذار  و وقت گذاشتن برای نمایشگاه است. حضور پررنگ مدیرکل اداره کار و رفاه اجتماعی استان، جناب آقای کلانی  بر خلاف برخی دیگر از افراد که صرفا برای عکس گرفتن و شوآف در این نمایشگاه حضور پیدا کردند، در چندین نوبت از این نمایشگاه بازدید کردند و با صبر حوصله به صحبت با غرفه داران پرداختند. این بزرگترین نقطه قوت نمایشگاه بود که باعث می شود افرادی که کمتر میتوانند مدیر کل را ببینند به امید دیده شدن و خودی نشان دادن در دوره های بعدی این نمایشگاه با انگیزه و قدرت بیشتر حضور پیدا کنند.

نقطه قوت بعدی این نمایشگاه که در سالن امیرکبیر برگزار شد این بود که غرفه ها به شکلی قرار گرفته بودند که راهرو های عریضی در اختیار بازدید کنندگان قرار گرفته بود و به راحتی و بدون مشکل میتوانستند از همه غرفه ها بازدید کنند

درمورد یک موضوع اما بین افراد و غرفه داران اختلاف نظر است که آیا فاصله زیاد  نمایشگاه از شهر خوب است یا بد؟برخی نقطه قوت میدانستند چون افراد علاقه مند فقط به نمایشگاه می آیند در حالی که دوره ی قبل افراد متفرقه زیادی برای گرفتن خودکار و سررسید و … به نمایشگاه می آمدند.برخی دیگر هم بر این عقیده بودند که قبلا افراد نامرتبط زیادی می آمدند اما امکان داشت فرد علاقه پیدا کند و بر تغییر نگرش مردم تاثیر میگذاشت ولی با این مسافت افراد نمی آیند یا حتی از افراد علاقه مند نیز کسانی هستند که امکان بازدید از نمایشگاه را ندارند و حتی الامکان شهرداری باید وسایل نقلیه در این زمینه برای مردم فراهم کند که راحت تر بتوانند از نمایشگاه ها دیدن کنند

•  
• لورم ایپسوم 7

از تلاش روابط عمومی نمایشگاه نیز نباید غافل شد که سعی زیادی انجام دادند تا بتوانند این نمایشگاه را به گوش مردم برسانند و پوستر شیک و جالبی را طراحی کرده بودند. اما یک سوال، آیا عنوان این نمایشگاه عنوان درستی بود؟ نمایشگاه مدیریت کسب و کار! زیاد از حد انتزاعی بود. افراد هیچ تصوری از اینکه چه غرفه هایی در آن نمایشگاه وجود دارند نداشتند. شاید اگر نمایشگاه بهبود کسب و کار نام گذاری میشد علاقه مندان بیشتری می آمدند و حتی غرفه داران محتواهای کاربردی تری ارائه میکردند.حرف از محتوای غرفه ها شد و یاد غرفه های بی محتوای نمایشگاه افتادم. هنوز بی هدف در نمایشگاه شرکت کردن کسب و کارهای ما تو ذوق میزند. نمایشگاه مکانی برای قدرت نمایی کسب و کار شماست. اینکه بعد از این همه سال تلاش و کار و رقابت با رقیبان چه خدمات متفاوتی دارید، چه محصولات خاصی تولید کرده اید. گاهی لازم نیست تمام نیرو های خودتان را برای نمایشگاه به خط کنید و هرچه بروشور و کارت ویزیت و خودکار دارید به همه بازدید کنندگان بدهید. استراتژی و برنامه باید داشته باشید. سناریوی مکالمه برای نیروهای خود طراحی کنید و بازدیدکنندگان را گام به گام به سمت هدف خود هدایت کنید و از  آنها مشتری بسازید. به شانس متکی نباشید و روابط خود با بازدیدکنندگان را مدیریت کنید. نیاز نیست به هرکسی کارت ویزیت بدهید و هزینه برای خود بتراشید. مورد دیگر در غرفه داری طراحی غرفه است. نکته ای در این نمایشگاه دیدم این بود که برخی غرفه ها برای زیبایی و جلب توجه به جای غرفه خانه ساخته بودند. به شدت دید مشتری را نسبت به غرفه خود کور کرده بودند و بدتر از آن اینکه خودشان هم برای رفت و آمد در غرفه مشکل داشتند. باید چند پیج و خم را رد میکردند تا از این طرف غرفه به آن طرف غرفه بروند و این باعث خستگی شدید نیرو میشود. در نمایشگاه فرصت برای جلب توجه بازدید کننده بسیار کم است. صحبت کردن باهم ، غذا خوردن داخل غرفه و هرکاری غیر از ایستادن و جذب کردن بازدیدکننده باعث میشود فرصت ها از دست بروند و یا بدتر از آن بازدیدکننده حس کند که شما به نمایشگاه و آنها توجهی ندارد و به شدت تاثیر منفی بر برندسازی کسب و کارها دارد.

لورم ایپسوم متنی ساختگی با تولید نامفهوم

با دیدن غرفه ها میتوان متوجه شد که اکثر شرکت کنندگان کانون های تبلیغاتی هستند. متفاوت ترین و خاص ترین غرفه ها را نیز طراحی کرده بودند. بیش از این هم نباید از کانون های تبلیغاتی انتظار داشت چون ماهیت شغل آنها ایجاب میکند. اما یک سوال، چرا مراکز مشاوره و خدمات کارآفرینی بیشترین غرفه ها را در اختیار نداشتند؟ چرا تبلیغاتی ها؟ خیلی راحت میتوان به اوضاع نامطلوب مراکز خدمات کارآفرینی( مشاوره کارآفرینی ها، کافه کارآفرینی ها، شتابدهنده ها و فضاهای کار اشتراکی) پی برد. آنها که کارشان تبلیغ کسب و کار و شوآف است پولدارتر شده اند چون بیزینس ها شدیدا به دنبال خودنمایی هستند و آنها که به مدیران کسب و کارها اشتباهاتشان را میگویند و بیزینس را پرمغز تر میکنند اوضاع مطلوبی ندارند. این موضوع ،به اصطلاح ، به لب و دهن بودن بیزینس ها و در نتیجه اقتصادمان بی ربط نیست. اوضاع وقتی وخیم تر میشود که غرفه های کانون های تبلیغاتی هیچ کدام حرف جدید و متفاوتی نسبت به دیگری نداشت.

کسانی که میخواهند برای کسب وکارها مزیت رقابتی به نمایش بگذارند ، خودشان هیچ مزیت رقابتی نداشتند. غیر حرفه ای کارکردن کسب وکار ها در نمایشگاه بیش از پیش نیاز به یک مشاور کسب وکار را نشان میداد و دوران خودم بلدم به پایان رسیده و با وجود اینترنت و اطلاعات گسترده ای که در اختیار همه قرار دارد باید کسب وکارها به این توجه کنند که مردم در حال با سود شدن و آگاه شدن هستند و برای ماندن در کورس رقابت باید مسیر حرکت خود را تغییر دهند.

لورم ایپسوم متنی ساختگی

برخی غرفه ها نسبت به مسئولین نمایشگاه گله مند بودند و معتقد بودند زمانی مسئولی برای بازدید نمایشگاه می آید غرفه ها را گزینشی نشان شان میدهند و ما آمده ایم برای دیده شدن اما با بی توجهی مسئولین را از کنار غرفه های ما عبور می دهند. این تنها اشتباه برگزار کنندگان نمایشگاه نبود و برخی غرفه ها دقیقا در روز افتتاحیه نمایشگاه شروع به آوردن وسایل خود و نصب بنر کرده بودند و این باعث شده بود که روز اول نمایشگاه بیشتر شبیه یک محیط کارگاهی باشد. نکته جالب تر اینکه قبل از تسویه حساب غرفه هایی را تحویل داده بودند و روز بعد از پایان نمایشگاه برای تخلیه غرفه ها کاری شبیه به گروگان گیری برای تسویه مالی غرفه ها بود. مشکل دیگر عدم نظارت بر کیفیت غذای رستوران داخل نمایشگاه است که غرفه داران ترجیح میدادند از بیرون نمایشگاه غذا سفارش دهند. گل سرسبد گاف های مسئولین نمایشگاه برنامه ی اختتامیه ای بود که برگزار کننده نمایشگاه به همراه یک عکاس و یک گاری پر از تندیس با لوگو نمایشگاه بین غرفه ها حرکت میکردند و تندیس را از داخل گاری برمیداشتند ، به مسئول غرفه میدادند و عکس یادگاری میگرفتند. میشود بگویید آن همه عکس کجا استفاده شد؟حمل تندیس با گاری آدم را یاد لباس فروش های دوره گرد می انداخت. آنقدر سرتان شلوغ است و کار واجب تر دارید که نمیتوانید مراسم اختتامیه برای نمایشگاه بگیرید؟کاری غیر از برگزاری نمایشگاه دارید؟کمی عزتمندانه تر نمیشد تندیس بدهید؟

نمایشگاه مدیریت کسب و کار  آنقدر تهی بود که کارها زیبایی مثل صدور آی دی کارت به اسم و شغل برای هر بازدید کننده دیگر آنچنان به چشم نمی آمد. به خوبی میشد دید که همه تلاش میکنند برای بهتر برگزار شدن نمایشگاه اما میتوانست خیلی بهتر و پربار تر باشد. این متن نیز دقیقا با همین امید نوشته شد و آرزو داریم روزی نمایشگاهی برگزار شود که به اندازه سر سوزنی استانداردهای نمایشگاهی در سطح جهانی را ارتقا دهد.